Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2012

Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΩΝ ΠΕΤΡΟΓΕΦΥΡΩΝ



Σκηνοθεσία: Σπύρος Μαντάς

Ο κόσμος φκιάνουν εκκλησιές, 
φκιάνουν και μοναστήρια, 
φκιάνουν και πετρογιόφυρα
για να περνάει ο κόσμος...

Μονότοξα, δίτοξα, πολύτοξα γεφύρια..! Γεφύρια Ηπειρώτικα!
Που πάει να πει λίθινες βέργες, τροχιές δέους, καδραρισμένες
στην αιωνιότητα του πλάτανου...
Κάποτε, για να καλύψουν μιαν ανάγκη, προέκτειναν τη φύση!
Γρήγορα, έτσι, μετουσιώθηκαν σε έργα τέχνης. Σήμερα λειτουργούν σε μιαν άλλη διάσταση, αυτή του θρύλου, έγιναν σύμβολα...
Τα ίδια, σε αχρησιμοποίητα πια μονοπάτια, μέχρι να διαλυθούν εις τα εξ ων συνετέθησαν, βιώνουν με αξιοπρέπεια τη μοναξιά τους...
Πάντως ο απλός άνθρωπος -που τα κατασκεύασε, τα χρησιμοποίησε, τα έχει τραγουδήσει- συνειδητοποιώντας την αξία τους επιμένει:

Εσένα τα λέγω ετούτα
κι αν θέλεις άκουστα,
πάρε χαρτί και πένα 
και κάτσε γράψε τα...

Καρπός της προτροπής του, τούτο το οδοιπορικό στην Πίνδο.
Όπου, διαβαίνοντας πετρογέφυρα, περνάμε στις απέναντι, σε άγνωστες όχθες...
δειτε το βιντεο: